Annihilator - Alison Hell
(klik hier voor de muziek)
Tijd voor weer een wat pittiger muziek staaltje. Hoewel Annihilator bekend staat als een band, is het eigenlijk het brein van gitarist Jeff Waters dat hierachter zit. Deze in 1966 in Ottawa Canada maar tegenwoordig in Vancouver gebaseerde gitaar-gigant verzamelt voor elk album muzikanten om zich heen die (live) kunnen uitvoeren wat hij in gedachten heeft. In 1984 nam Waters samen met zanger John Bates het nummer Annihilator op waarna alle verdere opnames onder de Annihilator vlag kwamen. Dit resulteerde o.a. in een demo in 1986 die de titel "Phantasmagoria" mee kreeg en welke na de demo's van Metallica en Megadeth op de derde plek staat van meest geruilde demo's. Hierdoor kreeg de band uiteindelijk een record-deal en zo volgde in 1989 het echte debuut "Alice in Hell".
Waters was verhuisd naar Vancouver en zocht daar nieuwe muzikanten om zich heen. Hij vond naast een drummer, bassist en tweede gitarist een zanger in de ex-D.O.A. bassist Randy Rampage. Blikvanger van dit album was het nummer "Alison Hell". Vooral het technische en snelle spel van Waters viel op en dit afgewisseld met trash-riffs maakt het allemaal toch anders dan de reguliere trash-metal bands. De band tourde als voorprogramma van o.a. Testament en kreeg goede reacties.
Na deze tour hield Randy Rampage het voor gezien. Hij koos ervoor om weer zijn werk op te pakken in de havens van Vancouver. Jeff Waters vond in zijn zoektocht naar een nieuwe zanger de oud Omen zanger Coburn Pharr. Technisch een veel betere zanger dan Rampage en in mijn ogen ook de beste Annihilator zanger uit de geschiedenis. Het album dat volgde kreeg de titel "Never Neverland" mee en overtrof qua verkoopcijfers het debuut. Drummer en bassist waren dezelfde als op het debuut. De band kwam ook naar Nederland. Eerst als headliner in de Melkweg en later in een show samen met Pantera en Judas Priest waarbij Annihilator de midden-act was. Ze kwamen naar Arnhem (de Rijnhal) en ik besloot om ook daar te gaan kijken. Aangezien ik niks had (en heb) met Judas Priest ben ik na Annihilator vertrokken wat de aanwezige security niet echt kon begrijpen.
In 1993 volgde het derde album met opnieuw een nieuwe zanger. Aaron Randall nam de vocalen voor zijn rekening en afgezien van het geniale nummer "Brain Dance" was dit album eigenlijk een flop. Ook platenmaatschappij Roadrunner zag dit in en Annihilator kreeg geen nieuw contract. Hierna ben ik ze eigenlijk een beetje uit het oog verloren. Uiteraard hoorde ik nog wel af en toe een nummer voorbij komen, maar niks klonk meer zo verrassend en geweldig als de eerste twee albums. Neemt niet weg dat ik altijd een zwak voor Jeff Waters en Annihilator zal houden en "Alison Hell" een klassieker in zijn/haar genre zal blijven.Toch zijn er nog wel wat grappige feitjes in de jaren daarna voorbij gekomen
- Voor het album "King of the kill" uit 1994 besloot Jeff Waters om naast uitsluitend een drummer verder geen muzikanten in te huren. Hij speelt zelf alle overige instrumenten en durfde voor het eerst ook zelf te zingen.
- In 1999 volgde er een "Alice in Hell-line-up reunie". Iedereen behalve de bassist (die met gezondheidsproblemen kampte), kwam terug op het oude nest. Hiermee werd het album "Criteria for a black widow" uitgebracht en er volgde een uitgebreide tour. Na deze tour werd zanger Randy Rampage eruit geknikkerd wegens herhaaldelijk onacceptabel gedrag.
- Sinds 2002 heeft Waters besloten om uitsluitend een zanger vast op de "Annihilator loonlijst" te zetten (Dave Padden) en verder voor het touren te kijken welke muzikanten er beschikbaar zijn. Dave Padden heeft zich inmiddels ook ontwikkeld als slag-gitarist waardoor Waters deze ook niet meer hoeft te zoeken.
Deze zomer staat Annihilator trouwens op het Dokkem Open Air festival in Friesland.
Links:
officiele website Annihator: http://www.annihilatormetal.com/
Dokkem Open Air: http://www.dokkemopenair.eu/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten